Zadośćuczynienie stanowi specyficzny rodzaj odszkodowania za szkodę niemajątkową, czyli za doznane krzywdy. Zadośćuczynienie dotyczy jedynie szkody na osobie, gdyż tylko w przypadku osoby można mówić o doznanej krzywdzie.
Zadośćuczynienie należy się w przypadkach uszkodzenia ciała, wywołania rozstroju zdrowia i ujemnych skutkach naruszenia dóbr osobistych. W 2008 r. wprowadzono również możliwość przyznana zadośćuczynienia za doznaną krzywdę rodzinie poszkodowanego. Przyznanie zadośćuczynienia rodzinie poszkodowanego jest odstępstwem od generalnej zasady przyznania zadośćuczynienia jedynie osobie poszkodowanej.
Zadośćuczynienie ma na celu zrekompensowanie poszkodowanemu lub członkom jego rodziny negatywnych przeżyć, jakie doznali w wyniku zdarzenia, które wywołało szkodę. Określone świadczenie pieniężne umożliwia realizację pragnień, jak również daje możliwość zaspokojenia konkretnych potrzeb. Ustalenie kwoty zadośćuczynienia stanowi nie lada wyzwanie i wymaga analizy wielu czynników, na które składa się między innymi stopień nasilenia cierpień fizycznych i stopień ujemnych doznań psychicznych. Istotne są również takie okoliczności jak długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, jak również trwałość skutków ubocznych zdarzenia i wpływ uszczerbku na zdrowiu na życie społeczne i osobiste osoby, która domaga się zadośćuczynienia.